Prem Milan Part-1,
પ્રેમનું મિલન ભાગ -1 ,
સૂર્યનારાયણ આકાશમાં તપી રહ્યા હતા. સમય તેનું કામ કરી રહ્યો હતો.
ઘડિયાળમાં બપોરના બાર વાગી રહ્યા હતા. રંગીલા રાજકોટ શહેરની ભાગ
દોડમાં અમીન માર્ગ પરના એક ઘરમાં બાવીસ વર્ષની અનવી તેના રૂમની
બારી પાસે ખુરશી પર બેઠી હતી અને બારીની બહાર જતાં વાહનોને જોઈ
તેના વિચારોમાં ખોવાયેલી હતી ત્યાં તેના મમ્મી રૂમમાં આવ્યા અને,
"અનુ, કેટલા દિવસ આ રીતે બારીની બહાર જોતી રહીશ ? તું તે બારી
પાસે કયારેય બેસતી નહીં અને તારું બ્રેકઅપ થયું તે દિવસની તું ઉદાસ રહે છે."
રોશનીબેન અનવીના માથામાં હાથ ફેરવવા લાગ્યા. અનવી ચોધાર આંસુએ રડી પડી અને,
"મમ્મી, મને વિવેકની બહુ યાદ આવે છે."
"વિવેક, તારા જીવનથી દૂર ચાલ્યો ગયો છે અને તેના લગ્ન પણ થઈ ગયા
છે. હવે, તું તારા જીવનમાં આગળ વધ."
"મમ્મી, તેના વગર હું કંઈ નથી."
"બેટા, તને ખબર છે તેને તારી સાથે ટાઈમ પાસ જ કર્યો હતો. તારા પૈસા
વાપરવા તે તારી સાથે બોલતો. તે જ્યારે લગ્નની વાત કરી તો તેણે જ્ઞાતિ
અલગ છે કહી તે વાતને મજાક બનાવી દીધી..
"હા, મમ્મી."
"હવે, તેને ભૂલી જા અને તારું ભણવાનું પૂરું થઈ ગયું છે તો હવે તું કોઈ
સારી એવી જોબ પર લાગી જા એટલે આવી બધી વાતો યાદ નહીં રહે.
તું કોમ્પ્યુટર એન્જિનિયર થઈ છો. તારા માટે આપણે રાજકુમાર શોધીશું.
વિવેક પણ જોતો રહી જશે અને ચલ, ફ્રેશ થઈને જમવા આવ હું અને
તારા પપ્પા તારી રાહ જોઈએ છીએ."
"પાંચ મિનિટમાં આવી."
રોશનીબેન અનવીના રૂમની બહાર જાય છે અને અનવી ખુરશી પરથી ઉભી
થઈ થોડી ફ્રેશ થઈ તેના રૂમની બહાર હોલમાં જમવા પહોંચી. જમતાં -
જમતાં બધા વાતો કરવા લાગ્યા.
"બેટા, થોડા દિવસ તું દાદા - દાદીના ઘરે મોરબી જતી આવ એટલે
તારું મગજ શાંત થઈ જશે. અહીં રહીશ એટલે વિવેકની તને યાદ
આવશે." ( અનવીના પપ્પા રમેશભાઈ બોલ્યા )
"હા, પપ્પા. બે - ત્રણ દિવસ પછી જઈશ."
"અનવી મોરબી ના રહી શકે. કોઈ દિવસ ત્યાં રોકાઈ નથી. આપણે બધા
સવારથી સાંજ સાથે જઈએ એ જ." ( રોશનીબેન બોલ્યા )
"અનવીનું મગજ શાંત કરવાનો આ સરળ ઉપાય છે અને હવે તે મોટી થઈ
થોડા દિવસ તો આરામથી રહી શકશે."
"એક દિવસ જાવ અને જો ગમે તો વધારે રોકાઈશ." ( અનવી બોલી )
"હા, બેટા. હું તારા દાદાને ફોન કરીને કહી દઉં છું કે, 'અનવી કાલે ત્યાં
આવશે.' બે - ત્રણ દિવસની રાહ નથી જોવી." ( રમેશભાઈ બોલ્યા )
થોડીવારમાં બધા જમીને ઉભા થયા. અનવીના પપ્પા ઓફિસ જવા માટે
નીકળી ગયા. અનવી અને તેના મમ્મીએ ઘરનું કામ પૂરું કર્યું. અનવી તેના
રૂમમાં ગઈ..
અનવીના પપ્પા રમેશભાઈને ઓઇલ મીલ હતી. સારી એવી આવક હતી
સાથે શહેરમાં સારું એવું નામ હતું. અનવી તેની એકની એક દિકરી. ખૂબ
સારી એવી સ્કુલ અને કૉલેજમાં ભણાવી. અનવીને કૉલેજના બીજા વર્ષમાં
એક છોકરો એટલે કે વિવેક ગમી ગયો હતો અને તરત જ તેણે ઘરે તે
બંનેના પ્રેમ સંબંધની વાત કરી દીધી હતી એ લે રમેશભાઈ વિવેકને મળ્યા..
વિવેકને મળ્યા પછી રમેશએ અનવીને મજાવી કે, 'વિટોક તારા માટે યોગ્ય નથી. તેની
માટે પ્રેમ તો સુધી તેની સાથે
કીદે ભગવા રાખ્યું હતું. અંતે જ્યારે
અનવીએ વિવેક સાથે લગ્નની વાત કરી તો વિવેકે, 'જ્ઞાતિ અલગ છે.' કહીને
સંબંધ કાપી દીધો અને તેની જ્ઞાતિની બીજી છોકરી સાથે લગ્ન કરી લીધા.
અનવી વિવેક પાછળ પાગલ હતી એટલે તેને ભૂલી શકતી ન હતી. વિવેક
સાથે સંબંધ પૂરો થયો તે વાતને ત્રણ મહિના પૂરા થઈ ગયા હતા. અંતે
મમ્મી - પપ્પાના કહેવા મુજબ દાદા - દાદીના ઘરે થોડો ટાઈમ મોરબી
જવાનું નક્કી કર્યું એટલે તે સામાન પેક કરવા લાગી. થોડીવારમાં સામાન
પેક કરીને ફ્રી થઈ અને ફોન મચોડવા લાગી સાથે કયાંય સારી જોબ હોય તે
માટે જોવા લાગી.
દિવસ એમ જ પસાર થઈ ગયો. બીજા દિવસે સવારે અનવી સાત
વાગ્યામાં તેના મમ્મી - પપ્પા સાથે મોરબી જવા માટે તૈયાર થઈ ગઈ.
તેના મમ્મી તેના રૂમમાં આવ્યા અને,
"તારી બધી વસ્તુ લઈ લીધી છે ને ? બ્રશ, ટોવેલ, ચાર્જર, હેન્ડ્સ ફ્રી અને
હા, તારી બધી નોવેલ બુક્સ ? સાથે જોબ માટે કંઈ તૈયારી કરવાની હોય
તો તેવી બુક્સ પણ લઈ લેજે. મન થાય તો વાંચજે."
લીધું છે. ચિંતા ના કરો
"હા, મમ્મ નચિંતા તો થાય તે
રોકાવા.
આ તો આપણે દર વખતે સાથે જતા હોય, હુ હાય અટલ તાર ચિતા ના
હોય. ખાસ વાત વિવેક સાથે પ્રેમ હતો તે વાત દાદા - દાદીને ના કરતી. તેની
પાસે રડવા ના બેસી જતી ઓકે !?"
"હા, મમ્મી. રડવું હશે તો એકલી રડી લઈશ. તેમને નહીં કહું."
"વિવેકને ભૂલવા અને માઈન્ડ ફ્રેશ કરવા તારે ત્યાં જવાનું છે."
"મમ્મી, બસ. વિવેકનું નામ લઈને તેની વધારે યાદ ના અપાવો."
"સારું ચલ તારા પપ્પા આપણા બંનેની રાહ જોવે છે. તે તો કારમાં બેસી ગયા."
રોશનીબેને ઘરને લોક કર્યું અને બધા કારમાં ગોઠવાયા. બે કલાકમાં મોરબી
પહોંચ્યા. અનવી તેના દાદા - દાદીને મળીને ખૂબ ખુશ થઈ. બધાએ નાસ્તો.
કર્યો સાથે ઘણી વાતો કરી. રોશની બેન અને અનવીએ બપોરની રસોઈ
કરી. બધાએ સાથે જન્મ્યું.
સાંજે ચાર વાગ્યે રમેશભાઈ અને રોશનીબેન અનવીને ત્યાં મોરબી તેના
દાદા - દાદી પાસે મૂકીને રાજકોટ જતાં રહ્યા.
Post a Comment